(57) طناب

داستان درباره کوهنوردی است که می خواست از بلندترين کوهها بالا برود . او پس از سالها تمرين و آماده سازی ، ماجراجويی خود را آغاز کرد ولی از آنجا که افتخار اين کار را فقط برای خود ميخواست تصميم گرفت تنهايی از کوه بالا برود.

شب ، بلنديهای کوه را تماما فرا گرفته بود و هيچ چيزی پيدا نبود . همه چيز سياه بود ، اصلا ديد نداشت و ابر روی ماه و ستاره ها را گرفته بود. همانطور که از کوه بالا مي رفت چند قدمی مانده به قله کوه پايش ليز خورد و در حالی که به سرعت سقوط ميکرد از کوه پرت شد .در حال سقوط فقط لکه های سياهي را در مقابل چشمانش ميديد و احساس وحشتناک مکيده شدن بوسيله قوه جاذبه او را در خود می گرفت .همچنان سقوط ميکرد و در آن لحظه ترسی عظيم تمام وجودش را گرفته بود . اکنون فکر ميکرد که چقدر به مرگ نزديک است ناگهان احساس کرد که طناب به دور کمرش محکم شد. بدنش ميان آسمان و زمين معلق بود و فقط طناب او را نگه داشته بود . در اين لحظه چاره ای برايش نماند جز اينکه فرياد بکشد : خدايا کمکم کن .

ناگهان صدای پر طنينی که از آسمان شنیده می شد جواب داد : از من چه می خواهی ؟

- ای خدا نجاتم بده !

- واقعا باور داری که من می توانم تو را نجات دهم ؟

- البته که باور دارم .

-اگر باور داری طنابی که بدور کمرت بسته شده است را پاره کن .

يک لحظه سکوت و مرد تصميم گرفت با تمام وجود به طناب بچسبد.

گروه نجات ميگويند که روز بعد يک کوهنورد يخ زده را پيدا کرده اند که بدنش از يک طناب آويزان بود و با دست هايش محکم طناب را گرفته بود . اين تنها در حالی بود که او يک متر با زمين فاصله داشت.

وشما ؟

چقدر به طنابتان وابسته ايد ؟

آيا حاضريد آنرا رها کنيد ؟

در مورد خداوند هرگز يک چيز را فراموش نکنيد هرگز فکر نکنيد که او شما را فراموش کرده يا تنها گذاشته است که خداوند همواره با شماست .

( گردآورنده و مترجم :زهرا ابراهيمي )