از هفته ی پیش تا حالا که پست قبلیم رو نوشتم ، فکرم خیلی مشغول شده . یاد گذشته ها افتادم . چند سال ِ گذشته همش جلوی چشام میاد و میره . یاد دوستام افتادم . یاد تک تک اون خاطراتی که تو این چند سال برام رقم زده شد و البته چیزی که بیشتر از همه بهش فکر می کردم ، دوستایی بودن که باعث ناراحتیشون شدم .
وقتی هفته ی قبل اون اعترافا رو نوشتم ، یاد کارایی افتادم که با انجام دادنشون ، باعث شدم چند نفری از دستم ناراحت بشن . تصمیم گرفتم که این جا اون اتفاق ها رو بنویسم و ازشون معذرت خواهی کنم . امیدوارم منو بخشیده باشن .
1- پرستوی کوچک : خیلی وقته ازش خبری ندارم . چند روز پیش از یکی از دوستام حالشو می پرسیدم که گفت اونم چند ماهی می شه ازش خبری نداره . وقتی یاد قرارایی می افتم که باهم درد دل می کردیم ، مخصوصا روزی که برامون سوغاتی آورده بود ، از رفتار خودم ناراحت می شم . می دونم که از دست من خیلی ناراحته ولی همین جا ازش می خوام که منو ببخشه و کارام رو به حساب اینکه هر آدمی ممکنه تو زندگیش اشتباه بکنه ، بذاره . نمی دونم الان این پرستو کجاست . من که دلم خیلی براش تنگ شده . امیدوارم هر جا هست شاد و موفق باشه و به آرزوهاش برسه .
2- پویا : کسی که همیشه تو دلم اونو به خاطر این که دو تا رشته ی درسی رو همزمان با هم می خونه ، تحسین می کردم . چند سال پیش با دخالت های بی جا تو زندگیش ، کمی پامو بیشتر از گلیمم دراز کردم . تو کاری که به من ربطی نداشت ، می خواستم وارد بشم . البته به خاطر اینکه دوستش داشتم می خواستم کمکش کنم و نه چیز دیگه . الان می دونم که اون کارم اشتباه بود . امیدوارم که پویا هم منو ببخشه . و یه چیز دیگه . پویا تو یکی از پست هاش یه داستان کوتاه نوشته بود که به اون پستش غبطه می خوردم . همون پستی که قهرمان داستان از وان حموم در میاد بیرون و بعدش می فهمه که مُرده ...
3- هومن : با حرفام خیلی ناراحتش کردم . امیدوارم اون هم منو ببخشه .
4- تو این سالی که گذشت ، با کسی در ارتباط نبودم و خونه نشین شده بودم ، و تو این مدت نا خواسته دو تا از دوستای خوبم رو هم ناراحت کردم . دو دوستی که از بهترین دوستان مجازی من بودند . کاش اون ها هم منو ببخشن .
دوستی های الان دیگه مثل سابق نیست . بیشتر آدما تو بیشتر این دوستی ها ، دنبال منافعشون می گردن . اعتماد دیگه کم شده . خیلی سخت می شه یه دوست خوب و واقعی پیدا کرد . به قول شاعر :
Batsin bu dunya
وقتی هفته ی قبل اون اعترافا رو نوشتم ، یاد کارایی افتادم که با انجام دادنشون ، باعث شدم چند نفری از دستم ناراحت بشن . تصمیم گرفتم که این جا اون اتفاق ها رو بنویسم و ازشون معذرت خواهی کنم . امیدوارم منو بخشیده باشن .
1- پرستوی کوچک : خیلی وقته ازش خبری ندارم . چند روز پیش از یکی از دوستام حالشو می پرسیدم که گفت اونم چند ماهی می شه ازش خبری نداره . وقتی یاد قرارایی می افتم که باهم درد دل می کردیم ، مخصوصا روزی که برامون سوغاتی آورده بود ، از رفتار خودم ناراحت می شم . می دونم که از دست من خیلی ناراحته ولی همین جا ازش می خوام که منو ببخشه و کارام رو به حساب اینکه هر آدمی ممکنه تو زندگیش اشتباه بکنه ، بذاره . نمی دونم الان این پرستو کجاست . من که دلم خیلی براش تنگ شده . امیدوارم هر جا هست شاد و موفق باشه و به آرزوهاش برسه .
2- پویا : کسی که همیشه تو دلم اونو به خاطر این که دو تا رشته ی درسی رو همزمان با هم می خونه ، تحسین می کردم . چند سال پیش با دخالت های بی جا تو زندگیش ، کمی پامو بیشتر از گلیمم دراز کردم . تو کاری که به من ربطی نداشت ، می خواستم وارد بشم . البته به خاطر اینکه دوستش داشتم می خواستم کمکش کنم و نه چیز دیگه . الان می دونم که اون کارم اشتباه بود . امیدوارم که پویا هم منو ببخشه . و یه چیز دیگه . پویا تو یکی از پست هاش یه داستان کوتاه نوشته بود که به اون پستش غبطه می خوردم . همون پستی که قهرمان داستان از وان حموم در میاد بیرون و بعدش می فهمه که مُرده ...
3- هومن : با حرفام خیلی ناراحتش کردم . امیدوارم اون هم منو ببخشه .
4- تو این سالی که گذشت ، با کسی در ارتباط نبودم و خونه نشین شده بودم ، و تو این مدت نا خواسته دو تا از دوستای خوبم رو هم ناراحت کردم . دو دوستی که از بهترین دوستان مجازی من بودند . کاش اون ها هم منو ببخشن .
دوستی های الان دیگه مثل سابق نیست . بیشتر آدما تو بیشتر این دوستی ها ، دنبال منافعشون می گردن . اعتماد دیگه کم شده . خیلی سخت می شه یه دوست خوب و واقعی پیدا کرد . به قول شاعر :
Batsin bu dunya
0 نظرات:
Post a Comment