(10) سال نو

یکی دو هفته ی پیش بود که به قول معروف اتاق تکونی می کردم . کتاب های توی کمدم رو داشتم جابجا می کردم که یهو چشمم به یه دفتر کهنه افتاد . با تعجب برداشتمش . نمی دونستم چیه تا اینکه دفترو باز کردم .
وقتی نوشته های توش رو دیدم کلی ذوق زده شده بودم . دفتر خاطراتم بود . خاطرات سال های 75 تا 78 رو توش نوشته بودم . یعنی حدود دوازده سال سن داشتم که نوشتن اون ها رو شروع کرده بودم .
نشستم و شروع کردم به خوندن اون خاطرات . چقدر ساده و صادقانه و صمیمی نوشته بودم . از خوندن بعضی خاطره هام ، از طرز نوشتنشون واقعاً خنده ام می گرفت . دستور املایی جمله هام واقعاً جالب بود .
با خوندن دفتر خاطراتم ، اون روزها دوباره برام زنده شدن و فهمیدم که چقدر زمان زود می گذره . خیلی خیلی زودتر از اون چیزی که فکرش رو بکنیم .

سال 85 هم خیلی زود گذشت . الان که اتفاقات امسال رو پیش خودم مرور می کنم ، می بینم که سال خیلی خوبی رو پشت سر گذاشتم . درسته که همه ی لحظات امسال ، شادی و خوشی نبود ولی درسی که گذشت تک تک لحظات امسال به من داد – تجربه ای که زندگی در سال 85 نصیبم کرد – با ارزش ترین ره آورد امسال برای من بود .

امیدوارم که سال جدید خیلی خیلی بهتر از سال قبل باشه و همه با انرژی ای مضاعف برای رسیدن به اون چه که لیاقتش رو داریم تلاش کنیم و نتیجه اش رو هم ببینیم .
برای همه ی شما دوستان عزیزم ، برای خانواده ام و خودم ، و برای عشقم که یه روزی حتما پیداش می کنم ، بهترین ها رو آرزومندم .
سلامت ، شاد و موفق باشید .