مي گن وقتي دو نفري كه براي هم ساخته شدن همو ببينن ، نيرويي نامرئي اونا را به هم جذب ميكنه و خودشونم اينو مي فهمن.
.
.
.
خيلي اتفاقي باهم آشنا شديم. از طريق يه دوست مشترك. شايد بيشتر از يكي دو جمله ي سلام-خداحافظ بين ما رد و بدل نشد .
چند هفته بعد دوباره همو ديديم. تو يه جمع دوستانه. اين دفعه هم صحبتي بين ما رد و بدل نشد ولي اون چيزي كه بايد حس مي كرديم رو جفتمون هم حس كرديم. اون شب وقتي به خونه برگشتم تمام فكر و ذهن و دلمو پر كرده بود. فهميده بودم كه با كسي نيست و خوشحال بودم از اين كه بالاخره بعد مدت ها با كسي روبرو شدم كه مي تونم اون حس كاملي كه هميشه دنبالش بودم رو بهش داشته باشم. فقط مونده بودم كه چطوربايد پيداش كنم.
تنها راه اين بودكه تو سايت م.ج از طريق دوستان مشترك ببينم مي تونم پروفايلشو گير بيارم يا نه... كه بعد چند روز گشتن و زير و رو كردن اون سايت ، نتونستم اثري ازش پيدا كنم.
روزا گذشت وگذشت تا اينكه بعد دوماه به طوراتفاقي دوباره همو ديديم. وقتي باهم صحبت كرديم، ديدم همون خبري كه تو دل منه ، تو دل اونم هست ولي خوب ، اون موقع به خاطر خيلي مسائل شخصي دنبال رابطه نبودم ولي وقتي باهم بيشتر صحبت كرديم و بيشتر همو شناختيم ، فهميدم رابطه نداشتن يه ديوونگي محضه چون به جرئت مي تونم بگم كه براي هم ساخته شده بوديم.
و به اين صورت، 27 فروردين آغازي شد براي يه رابطه ي محكم و شيرين براي جفتمون.
تو اين مدت خيلي اتفاقاي شيريني افتاد ، مسافرت رفتيم ، تولد گرفتيم ، همو فهميديم و... و به جايي رسيديم كه ديديم اين زندگي بدون وجود ديگري ، برامون سخته.
و حالا كه شش ماه از اين رابطه گذشته و وارد ماه هفتم شديم ، تنها يه چيزو تو اين مدت خيلي خوب فهميدم و اينه كه : واقعا "م" رو دوست دارم.
